സ്വയം ലേലം ചെയ്യുന്നവർ
ചൈനയിലെ ഒരു നാട്ടുപ്രമാണിയായിരുന്നു അയാൾ. മൂന്ന്‌ ആൺമക്കളായിരുന്നു അയാൾക്കുണ്ടായിരുന്നത്‌. എല്ലാവരും പ്രായപൂർത്തിയായവർ. അവരെക്കൊണ്ട്‌ അയാൾ എല്ലുമുറിയെ പണിയെടുപ്പിച്ചു. അങ്ങനെ അയാളുടെ സമ്പാദ്യം അനുദിനം വർധിച്ചുവന്നു.
തന്റെ മരണത്തിനു ശേഷവും തന്റെ സമ്പത്തു നഷ്ടപ്പെടരുതെന്നായിരുന്നു അയാളുടെ ആഗ്രഹം. തന്മൂലം അയാൾ പുത്രന്മാർക്കു സമ്പത്തു വീതിച്ചുകൊടുത്തില്ല. അവർ തന്റെ സമ്പാദ്യം ധൂർത്തടിച്ചുകളയുമെന്നായിരുന്നു അയാളുടെ ഭയം.
അയാൾ മരിക്കാൻ കിടക്കുന്ന സമയം. ഇനിയെങ്കിലും തന്റെ സമ്പത്തിന്റെ മേൽനോട്ടം ആരെയെങ്കിലും ഏൽപിച്ചേ മതിയാകൂ എന്ന് അയാൾക്കു തോന്നി. പക്ഷേ, മൂന്നു പേരിൽ ആരെയാണ്‌ ഏൽപിക്കുക? മൂന്നുപേരും ഏതാണ്ട്‌ ഒരേ സ്വഭാവക്കാർ തന്നെ.
അയാൾ പുത്രന്മാർ മൂന്നുപേരെയും അരികിലേക്കു വിളിച്ചു. എന്നിട്ടു മൂത്ത പുത്രനോടു ചോദിച്ചു: "ഞാൻ മരിക്കുമ്പോൾ എന്റെ സംസ്കാരം നീ എങ്ങനെയായിരിക്കും നടത്തുക?"
ഉടനേ മൂത്തപുത്രൻ പറഞ്ഞു: "അങ്ങയുടെ സംസ്കാരം ഈ നാട്ടിലെ ഒരു മഹാസംഭവമാക്കി ഞാൻ മാറ്റും. വെള്ളിപൊതിഞ്ഞ ശവപ്പെട്ടിയിലായിരിക്കും അങ്ങയെ ഞാൻ കിടത്തുക. സ്വർണനൂലുകൾകൊണ്ടു ചിത്രപ്പണി ചെയ്ത വസ്ത്രങ്ങൾ അണിയിച്ചായിരിക്കും അങ്ങയെ യാത്രയാക്കുക. സംസ്കാരത്തിനു ശേഷം അങ്ങയുടെ ബഹുമാനാർഥം ഞാൻ ഈ നാട്ടിലെ പാവങ്ങൾക്കു മൂന്നു ദിവസം അന്നദാനം നടത്തും."
"നീ ഒരു വിഡ്ഢിയാണ്‌," അയാൾ മകനോടു പറഞ്ഞു. "വെള്ളിപൊതിഞ്ഞ ശവപ്പെട്ടി! സ്വർണം പൊതിഞ്ഞ വസ്ത്രങ്ങൾ! മൂന്നുദിവസത്തേക്കു നീ പാവങ്ങൾക്ക്‌ അന്നദാനം നടത്തും, അല്ലേ? ഇതുപോലെ പണം ധൂർത്തടിക്കാൻ പോകുന്ന ഒരു മകനെയാണല്ലോ ഞാൻ വളർത്തിയത്‌!" ഇത്രയും പറഞ്ഞപ്പോഴേക്കും അയാളുടെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞൊഴുകി.
സംസ്കാരത്തിനുവേണ്ടി അധികം പണം ചെലവാക്കുവാൻ തന്റെ പിതാവ്‌ ആഗ്രഹിക്കുന്നില്ലെന്നു മനസിലാക്കിയ രണ്ടാമത്തെ പുത്രൻ പറഞ്ഞു: "പണം ചെലവാക്കുന്ന കാര്യത്തെക്കുറിച്ചു മാത്രമേ ചേട്ടനു ചിന്തയുള്ളൂ. അങ്ങയുടെ സംസ്കാരം ഏറ്റവും കുറഞ്ഞ ചെലവിൽ ഞാൻ നടത്താം. ബുദ്ധവിഹാരത്തിലെ പൂജാരിമാരെക്കൊണ്ടു ഞാൻ പ്രാർഥന ചൊല്ലിപ്പിക്കും. പാവങ്ങൾക്കുള്ള അന്നദാനം വേണെ്ടന്നു വയ്ക്കും."
"പൂജാരികളെ പ്രാർഥനയ്ക്കു വിളിക്കുകയോ?" അയാൾ ആശ്ചര്യപൂർവം ചോദിച്ചു. " നിനക്കറിയാമോ അവർക്ക്‌ എന്തുമാത്രം ഭക്ഷണം കൊടുക്കണമെന്ന്‌? പ്രാർഥനയ്ക്കു വന്നാൽ അവർ വെറുതെ കൈയും വീശി പോകുമോ? അവർക്കു നാണയങ്ങൾ എണ്ണിക്കൊടുക്കേണേ്ട?" ഇതു കേട്ടപ്പോൾ മറുപടി പറയാതെ രണ്ടാമത്തെ പുത്രൻ തലതാഴ്ത്തി നിന്നു.
മൂന്നാമത്തെ പുത്രനു തന്റെ പിതാവിന്റെ പിശുക്കിനോടും പണത്തോടുള്ള അത്യാഗ്രഹത്തോടും വലിയ എതിർപ്പായിരുന്നു. അവൻ പറഞ്ഞു: "അങ്ങു മരിച്ചാലുടനേ ഞാൻ അങ്ങയുടെ ശവശരീരം ഒരു വണ്ടിയിലാക്കി വടക്കുള്ള ഏതെങ്കിലും ഒരു മെഡിക്കൽ സ്കൂളിൽ കൊണ്ടുപോയി വിൽക്കും. ഏറ്റവും കൂടുതൽ തുക നൽകുന്നവർക്കായിരിക്കും ഞാൻ വിൽക്കുന്നത്‌."
"നീയാണ്‌ എന്റെ യഥാർഥ പുത്രൻ!" അയാൾ പറഞ്ഞു. "നീയാണ്‌ എന്റെ എല്ലാ സ്വത്തിനും അവകാശി." ഇത്രയും പറഞ്ഞിട്ട് അയാൾ തന്റെ താക്കോൽക്കൂട്ടം കൈയിലെടുത്തു.
ഉടനേ മൂത്ത മകൻ പറഞ്ഞു: "പിതാവേ, അവൻ പറഞ്ഞതു കേട്ടോ? അങ്ങയുടെ ശവശരീരം അവൻ വടക്കൻ പ്രവിശ്യകളിലുള്ളവർക്കു വിൽക്കാൻ പോവുകയാണ്‌!"
"ഞാൻ അതു മുടക്കുന്നു," ഏറ്റവും ഇളയ മകനു നേരെ നോക്കിക്കൊണ്ടു പിതാവു പറഞ്ഞു: " വടക്കുള്ളവർക്കു നീ എന്നെ വിൽക്കണ്ട. അവർ കടം ചോദിക്കും. തെക്കുള്ളവർക്കു വിറ്റാൽ മതി. അവർ രൊക്കം പണം തരും."
ഇതൊരു ചൈനീസ്‌ നാടോടിക്കഥയാണ്‌. നൂറ്റാണ്ടുകൾ പഴക്കമുള്ള ഈ കഥ നാം കേൾക്കുമ്പോൾ ഇങ്ങനെയും മനുഷ്യരുണേ്ടാ എന്നു ചോദിച്ചു പോകും. എന്നാൽ, ഇതുപോലെയും ഇതിലധികവും പണമോഹവും പിശുക്കുമുള്ള ആളുകളെ നമ്മുടെയിടയിലും കാണാറില്ലേ? ഒരുപക്ഷേ, നമ്മിൽത്തന്നെ ഇതുപോലെയുള്ള ധനമോഹം ഇല്ലെന്നു തീർത്തു പറയാനാകുമോ?
ഈ കഥയിലെ വൃദ്ധന്റെ അവസ്ഥയഥാർഥത്തിൽ എത്ര ദയനീയമാണ്‌! ജീവിതകാലത്ത്‌ അയാൾ സ്വത്തു സമ്പാദിച്ചു കൂട്ടി. പക്ഷേ, അവ ആസ്വദിക്കുവാനോ മറ്റുള്ളവരുടെ നന്മയ്ക്കായി ഉപയോഗിക്കുവാനോ അയാൾക്കു സാധിച്ചില്ല. പണമായിരുന്നു അയാളുടെ എല്ലാമെല്ലാം. മരിക്കാറായ അവസരത്തിൽപ്പോലും തന്റെ സമ്പത്തു സുരക്ഷിതമാക്കി സൂക്ഷിക്കുന്ന കാര്യത്തെക്കുറിച്ചായിരുന്നു അയാളുടെ ചിന്ത. അതോടൊപ്പം, തന്റെ മരണം വഴിയും എങ്ങനെ കൂടുതൽ സ്വത്തു സമ്പാദിക്കാമെന്ന്‌ അയാൾ ആലോചിച്ചു.
സ്വന്തം ശവശരീരം വിറ്റും പണം സമ്പാദിക്കുവാനാഗ്രഹിക്കുന്നവർ ഒരുപക്ഷേ, നമ്മുടെയിടയിൽ അധികം കാണില്ല. എന്നാൽ, എങ്ങനെ എപ്പോഴും പണമുണ്ടാക്കാമെന്നു നിരന്തരം ആലോചിക്കുന്നവർ വിരളമല്ലെന്നതല്ലേ വാസ്തവം? ഒരുപക്ഷേ, ധനത്തോടുള്ള സ്നേഹവും അത്യാർത്തിയുമല്ലേ പലപ്പോഴും മനുഷ്യത്വരഹിതമായി പ്രവർത്തിക്കുവാൻ നമ്മെ പ്രേരിപ്പിക്കുന്നത്‌?
പണം നമ്മുടെ അടിമയായിരുന്നു നമ്മെ സഹായിക്കുവാൻ നാം അനുവദിക്കുകയാണു വേണ്ടത്‌. അല്ലാതെ നാം പണത്തിന്റെ അടിമകളാകുവാൻ ഒരിക്കലും അനുവദിക്കരുത്‌. വ്യക്തികളെന്ന നിലയിലും സമൂഹമെന്ന നിലയിലും നാം പണം കൈകാര്യം ചെയ്യുമ്പോൾ ഇക്കാര്യം വിസ്മരിച്ചുപോകരുത്‌.
.
കടപ്പാട്‌...ദീപിക ദിനപത്രം.
No comments:
Post a Comment
അക്ഷരങ്ങളെ സ്നേഹിക്കുന്നവര്‍ക്കും സ്വാഗതം
ദയവായ് നിങളൂടെ അഭിപ്പ്രായം എഴുതി അറിയിക്കുക.